Zodra je in een Duitstalige berghut een slaapplaats bespreekt is de eerste vraag steevast: Zimmer oder Lager? In een Zimmer lig je vaak met iets minder mensen in een ruimte en slaap je in een echt bed. Bij een Lager kun je van alles aantreffen. Van slaapzalen met stapelbedden tot een zolder met een rij matrassen naast elkaar op de grond.
De toewijzing gebeurt door de Hüttenwirt (beheerder / eigenaar), middels een ondoorgrondelijk systeem. Meestal probeert hij de groepjes gasten een beetje te verdelen over de slaapruimtes, zodat iedereen toch een beetje zijn nachtrust krijgt. Anders verloopt dat in de Martin-Busch Hütte (2501 m) boven Sölden in de Ötztaler Alpen. Deze hut is altijd vol en als je reserveert krijg je een nummer voor je slaapplek. Dat begint bij 1 en loopt door tot 72. Met zijn allen onder de nok van het dak.
Wil jij op de hoogte blijven van het laatste nieuws uit de bergen, verrast worden met leuke tips en aantrekkelijke aanbiedingen ontvangen? Schrijf je nu in en ontvang 'm iedere week in je mailbox.
Na een overnachting in de Martin-Busch Hütte besloten wij een extra nacht te blijven. Dat was geen enkel probleem. Echter, toen we aan het eind van de middag terugkwamen van het boodschappen doen in Vent, bleken onze plaatsen inmiddels vergeven te zijn. We hadden geen nummertje gekregen. De hut was inmiddels vol, dus er bleef maar een ding over: Notlager. In een kale betonnen ruimte in de kelder van de hut was elke vierkante centimeter bedekt met matrassen. Het was een beetje schikken, zodat iedereen erin paste en daar lagen we dan, tussen de borrelende ketels en de tikkende pijpen.
Soms gebeuren er dingen op een Lager, die je maar beter snel kunt vergeten. Zo is het heel vervelend als je midden in de nacht ziek wordt. Ook ben ik geen fan meer van katten in een berghut, na een smerige ervaring in de Konkordiahütte in de Berner Alpen. We wilden na een lange dagtocht nog even rusten voor het avondeten toen ik ineens een smerige lucht rook naast mijn hoofdkussen. Bleek er dus een kat gepoept te hebben. Flexibiliteit is dus zeker belangrijk, mocht je willen overnachten in een berghut!
Tot slot de grootste ergernis op het Lager: de snurker. In de HerBerg (voorheen Tukhut) in de Ardennen lag iemand van onze groep zo hard en onregelmatig te snurken dat ik er niet van kon slapen. De dag erna hadden we een hele discussie of je diegene nou wel of niet wakker mag maken. Ik vind van wel. Mijn ervaring is dat de snurker zich omdraait en verder slaapt en met een beetje mazzel is hij (meestal hij) dan zo lang stil, dat ik in slaap val. Voor de zekerheid heb ik de nacht erna oordopjes ingedaan. Opeens werd ik aan mijn schouder wakker geschud: of ik nog kwam ontbijten, want iedereen zat al beneden.
Omdat het daar mooi is en je onvergetelijke dingen meemaakt en hoort. Zoals onderstaand verhaal dat een 78-jarige Oostenrijker ons tijdens het avondeten vertelde: "In een huttenlanger kan een man niet slapen omdat het te warm is. Hij staat op, opent het raam en gaat weer liggen. Een andere gast zegt dat het tocht en doet het raam weer dicht. De eerste man is woedend en opent het raam opnieuw. Maar zelfs daarna sluit de bibberende man het raam opnieuw. En zo gaat het de hele nacht door. Als de twee mannen de volgende ochtend opstaan, blijkt er geen glas in het raam te zitten!"
Joris houdt van actie en avontuur. Zowel in de zomer als winter is hij veel in de bergen te vinden om te skiën, mountainbiken, klimmen of te hiken. Noem een willekeurige plaats in de Alpen en Joris is er geweest, of weet er in ieder geval veel van.
